Reizen
Deel V: De republiek Peru
Territoriale gevechten tussen Peru en de buurlanden
De vroege geschiedenis van de Republiek Peru wordt gekenmerkt door steeds terugkerende territoriale geschillen en oorlogen met de buurlanden. Sommige van deze geschillen hebben littekens achtergelaten op Peru’s relatie met Ecuador en Chile, en dat zorgt vandaag de dag nog steeds voor diplomatie met deze twee landen. Politieke stabiliteit is alleen bereikt in de vroege jaren 90, na een economische campagne en sociale hervormingen met het doel het worstelende land te helpen herstellen van de schade van de internationale strijd en de nationale machtsstrijd.
Politieke oorlog in Peru Peru leed aan een reeks veel snel veranderende civiele en militaire machthebbers in de late jaren van 1800. Pas in 1895 werd er een burgerregering permanent opgericht. Hiermee begon een tijdperk dat bekend staat als de ‘aristocratische republiek’. Deze periode duurde tot aan 1920 en wordt zo genoemd om dat de meerderheid van de presidenten uit de sociale elite van Peru kwamen.
Tussen 1908 en 1930 regeerde president Augusto B. Leguá met tussenpozen, verschillende regeerperiodes. Tijdens zijn regering verwelkomde president Augusto B, Leguá het Amerikaanse kapitaal en hiermee begon de afhankelijkheid van buitenlandse investeringen en de opkomst van de burgerij. Deze ontwikkeling creëerde een verzet tegen de landeigenaar oligarchie onder de meest progressieve sectoren van de Peruaanse samenleving. Met de economische crisis in 1929, volgden kort bestaande regeringen elkaar op en werden er Socialistische en Communistische partijen gevormd in Peru. De repressie van de vroege jaren 30 was vooral erg meedogenloos en tienduizenden mensen werden vermoord of gevangen genomen omdat zij de American Popular Revolutionary Allianca (APRA) navolgden. Een politieke partij die populistische waarde steunde, het ‘Indo-America’ vierde en tegen het VS-imperialisme was.
De American Popular Revolutionary Alliance, APRA
Na de tweede wereldoorlog, betraden twee ideologisch verschillende politieke spelers het toneel in Peru. Victor Raúl Haya de la Torre, de oprichter van Apra, en José Carlos Mariátegui, de leider van de Peruaanse Communistische Partij, werden de belangrijkste krachten in de Peruaanse politieke. Ondanks hun geloofsverschillen waren dit de eerste twee partijen die de economische en sociale problemen van Peru aanpakte. Terwijl Mariátegui jong overleed, bleef Haya de la Torre een invloedrijke speler voor de komende decennia, ondanks of vanwege het feit dat zijn APRA partij verboden werd voor de populistische neigingen en hijzelf zou een gevangenisstraf krijgen.
Peru onder dictatoriale regering
In het midden van de twintigste eeuw, werd Peru’s geschiedenis gekenmerkt door verschillende communistische bewegingen, die pogingen deden om de macht te grijpen, op een manier die vergelijkbaar is met de Cubaans revolutie, en door de verschillende dictatorschapen die tegenover het communisme stonden. Het belangrijkste en interessantste dictatorschap was die van Juan Velasco Alvarado. De voormalige bevelhebber van het leger nam de controle over in 1968 en versloeg alle verwachtingen door een verassend populistisch regime te leiden, in plaats van een conservatief regime, wat de meeste mensen hadden verwacht. Tijdens zijn regeringsperiode, die duurde tot aan 1975, is Velasco voornamelijk bekend geworden door zijn uitgebreide agrarische hervormingen, voor het nationaliseren van de vis en voedsel industrie, verschillende petroleum en mijn ondernemingen en verschillende banken.
Generaal Francisco Morales Bermúdez verving Velasco en vervolge de revolutie in een conservatieve tweede fase. Navolgende de nieuwe grondwet die in 1979 geschreven is, overzag hij de terugkomst van de civiele regering. En in 1980 zag Peru eindelijk een einde komen aan de jaren van dictatorschap.
Lichtend pad – Sendero Luminoso
Helaas zag de jaren tachtig een groeiende populariteit van gewelddadige groepen opstandelingen. De twee grootste en dodelijkste hiervan zijn de Shining Path, Sendero Luminoso, en de Túpac Amaru Revolutionaire bewegingen. Sendero Luminose groeide op tot de meest prominente partij vanwege de economische problemen die Peru teisterde in de jaren 80. De president in die tijd, Alan Garcia, zocht voor een slecht geplande militaire oplossing voor het steeds gewelddadiger wordende terrorisme. Hij stuurde militairen naar de bergen maar dit hielp de situatie niet. Door beide kanten werden brute wreedheden begaan in het conflict. De inheems bevolking, zoals al vele keren ervoor, leidde het meest onder deze conflicten.
Sendero Luminoso, een groep die door professor Abimael Guzman gestart werd als een studentengroep van zijn universiteit, kreeg Peru snel in een noodtoestand en burgeroorlog. Met president Garcia uit beeld, nadat hij het land ontvlucht was na beschuldigingen van verduistering, waren de verkiezingen een nijpend omkeerpunt.
De Era Fujimori Alberto Fujimori won de presidentsverkiezingen en begon economische hervormingen en het neer halen van Sendero Luminoso, wat hem uiteindelijk beroemd zou maken. Veel Peruanen respecteerden hem omdat hij het land uit een economische neerwaartse spiraal haalde, ‘Presidente Guzmán’ vastzette en een einde maakte aan het ergste geweld van Sendero Luminoso.
Fujimori werd in 2001 terechtgesteld voor misdrijven tegen de menselijkheid en werd schuldig bevonden aan veel beschuldigingen. De wreedheden en bloedbanden die door zowel Sendero Luminoso als het Peruaanse leger gepleegd zijn, werden onderwerp van onderzoek door een waarheids-comite, nadat de gevechten beëindigd waren. Maar op veel plaatsen zijn deze onderzoeken nog steeds bezig.
Uitdagingen voor Peru vandaag de dag. Sinds het Fujimori regime eindigde in 2001, heeft Peru een aantal presidenten gehad, die allemaal hebben geprobeerd een einde te maken aan de autoritaire en corrupten praktijken van de vorige regeringen en een grotere mate van democratie in het land te installeren. Terwijl Sendero Luminoso en de Tupa Amaru Revolutionaire beweging nog steeds voortbestaan in sommige gebieden, voornamelijk in de jungle in verband met de handel in drugs en drugsbaronnen, is het terroristische geweld bijna gestopt in het grootste deel van het land. Nu zijn de grootste uitdagingen waar Peru voor staat van culturele en ecologische aard. En het recht op vrijheid van meningsuitingen en protest.
Doorgaande exploitatie over de rug van de inheemse bevolking
Peru is een van de meest bio-diverse en cultureel diverse landen in de wereld. Helaas of gelukkig, is het ook rijk aan edele metalen en aardgassen. Grote mijnen, die in handen zijn van buitenlandse bedrijven, voornamelijk in de regio Cajamarca, zijn een huidige bron voor conflicten tussen de lokale bewoners en de Peruaanse regering. Terwijl buitenlandse bedrijven profiteren van de export van het Peruaanse goud en zilver, lijden de lokale inheemse bevolking aan de gevolgen voor de gezondheid en de gevolgen voor het milieu, als gevolg van de mijnbouw en kwikvergiftiging. Als gevolg op een groot protest in 2011 in het Cajamarca gebied tegen de industriële mijnbouw, werd er een noodtoestand uitgeroepen in het noordelijke gedeelte van Peru.
Een andere bron van recente protesten was het voorstel van, en nu aangenomen en recent begonnen, bouw van een aardgas pijpleiding, om het zuiden van Peru te verbinden met gasvelden van centraal Peru. Het bron blok voor deze pijpleiding, blok 88, overlapt aanzienlijk een reservaat voor inheemse bevolking die in vrijwillige isolatie leven. Ontwikkeling van blok 88 voor deze pijpleiding, zal een groot impact hebben op het reservaat en hun leefstijl. Het voorgestelde project leidde tot wijdverspreide protesten door zowel de inheems bevolking als milieu groepen. Illegaal goudmijnbouw in de Madre de Dios regio van de Amazone is ook een grote bron van zorgen voor zowel de inheemse bevolking als de milieuactivisten.
Vorming van Peru’s toekomst Zoals COP20 Lima in December 2014 beschreef, zullen de milieukwesties op de voorgrond staan van de modern Peruaanse geschiedenis, samen met hoe het land ervoor kiest om om te gaan met de vele zorgen over de groeiende culturele diverse bevolking. Als het toerisme een steeds grotere plaats krijgt in zowel economische termen als in de kracht van sociale verandering. De toekomstige Peruaanse geschiedenis zal gevormd worden bij hoe de bevolking en de overheid omgaan met de druk die zowel toerisme als mijnbouw uitvoert op de milieu en culturele diverse natie.